Ne kadar bir kaç bloga sahip olsamda bir tanede bloggerdan açmam gerektiğini düşündüm. Sonuçta bir tane kişisel blogum olmalıydı. Oraya istediğim sana hiç utanmadan sıkılmadan yazmalıydım. Değil mi? Aslında insan defter yapraklarına yazı yazarken daha iyi konstre oluyor ama bloga yazarkende insan korkmaz ve haykırışlarını iyi belirtirse konstre olur. Peki ya hangi bloglarım var. Sineyorum adında bir blogum var. Fakat artık yazmak içimden gelmiyor. Gerilimhatti sitem ile ise çok uğraşıyorum. Yıllarca salak gibi domain aradım. Kodlarla falan olmuyor bu işler insanlar içtenlikle yazılmış yazılar görmek istiyor. Bende bunu isterim. Bu yüzden artık yazma yeteneğimi kullanarak bloglara yazacağım. Parmaklarımda akarak düşünceler o ekranda yer edinecekler.

Düşünüyorumda ben galiba bu blogumda haykıracağım hemde sessim kısılana kadar. Belki bir daha hiç konuşamam olsun. Bu dil bazen öyle şeyler söylüyor ki utanıyorsun. Ama bu dil yarasından büyük yaramı var. Bizim konuşmamıza ihtiyacımız yok biraz empati kurmamıza gerek var. Galiba hastayım. Ama kimlere hasta olduğumu kimseler bilmez. Evet hastayım ama korku filmlerinle dalga geçenlere sırf kafa patlama sahneleri için filmleri izleyip sonra onları kötüleyenlere hastayın,ana kzuucuklarını şehit edenlere hastayım,uyuşturucuyla gençlerin kudret aradığı asil kanı uyuşturanlara hastayım,hastayım töreleri hala uygulayan zihniyete,kzı çocuklarını doğar doğmaz gömenlere hastayım. Ya siz birşeylere hasta değil misiniz? Birileri size yemek aş derken özgürlüğünüzü eline almış. Ağzılarınıza mühür vurmuş bu dinciler. Haykırın herkese bütün herkes duysun ferhatınızı....